रस्मिता बस्नेत
जीवन एउटा अद्भुत यात्रा हो। यहाँ थुप्रै आरोह-अवरोहहरू छन्, सफलता, असफलता, हाँसो, आँसु, रहर, बाध्यता, अनि आत्मस्वीकृतिका अनगिन्ती कथा छन्। कहिलेकाहीँ मनभित्र थुप्रिएका भावनाहरू पोख्न मन लाग्छ। धेरै कुरा सुनाउन मन छ, भन्न मन छ मेरा हालहरू, मनका सबै बहहरू बिसाउन मन छ। मनको भारी हल्का पार्न चाहन्छु, झुटो आवरण हटाएर वास्तविक जीवनमा रमाउन चाहन्छु—एकैछिन भए पनि। जीवनलाई जस्ताको तस्तै आत्मसात् गरेर जिउन मन छ।
विगतलाई नियाल्दा: जीवनको कठोर यथार्थ
विगतका पानाहरू पल्टाउँदा लाग्छ, म धेरै टाढा आइसकेछु। ओहो! कति-कति रातहरू अनिदो बिताएँ, कति-कति सपना अधुरा रहिरहे! सम्झँदा अहिले पनि आँखामा आँसु आउँछ। ती संघर्षका दिनहरू, निराशाका रातहरू, अनि आफैंलाई समेट्नुपर्ने परिस्थितिहरू—सबै अझै मनमा ताजै छन्।
जीवन सधैं सपनामुताबिक चल्दैन। हरेक मोडमा नयाँ चुनौती आउँछन्, नयाँ संघर्षहरूसँग जुध्नुपर्छ। कहिलेकाहीँ आफैंलाई बुझ्न गाह्रो हुन्छ, किनकि समयले हाम्रा रहरहरू मेटाउँदै जान्छ। विगत सम्झँदा लाग्छ, मैले कति कुराहरू सहनु पर्यो, कति कुराहरू गुमाएँ, अनि कति कुराहरू जीवनको नयाँ पाठ बने।
तर, संघर्षकै कारण जीवन मूल्यवान छ। यदि जीवनमा दुःख नै नहुँदो हो भने, खुसीको वास्तविक अनुभूति पनि नहुने रहेछ।
मुस्कानको शक्ति: आत्मसन्तोषको यात्रा
आफैं हाँस्नु मुसुक्क जुन तारा टिपी कोही दिँदैन यो गित मेरो जीवनकै प्रतिबिम्ब जस्तो लाग्छ। अरूबाट केही अपेक्षा गर्नुभन्दा राम्रो आफैं रमाउनु हो। जब हामी आफैं रमाउन सिक्छौं, तब अरूको व्यवहारले कुनै असर पार्न छोड्छ। साना-साना कुराले आँसु ल्याउन छोड्छन्, किनकि हामी भित्रैबाट बलियो बनिसकेको हुन्छौं।
मानिसलाई बाहिरी चमक-दमकले मात्र सन्तुष्टि दिन सक्दैन। वास्तविक आनन्द भनेको सानो-सानो कुराबाट खुशी लिन सक्नु हो। आत्मसन्तोषको सबैभन्दा ठूलो आधार भनेको आफूलाई स्वीकार गर्नु, आफूले गरेका गल्तीहरूबाट सिक्नु, अनि जीवनलाई सकारात्मक रूपमा हेर्नु हो।
एक कप चियाजस्तै जीवन
एक कप तातो चिया हातमा लिँदा म प्रायः सोच्ने गर्छु—मेरो जीवन पनि ठ्याक्कै यस्तै छ।
चिनी कम, चियापत्ती धेरै —जीवनमा मिठास भन्दा संघर्ष बढी छ।
गर्म चिया घुटुक्क निल्दा—कहिलेकाहीँ तीतो अनुभूतिहरू मनभरि पोखिन्छन्, तर तिनलाई स्वीकार गर्न सक्नुपर्छ।
मुख मिठ्याइदिन्छ —संघर्षपछि सफलता पाउँदा जीवन मीठो लाग्छ।
मन्द मुस्कान ओठमा खेल्छ —कहिलेकाहीँ कठिन परिस्थितिहरूलाई सहज रूपमा लिन सक्नु नै खुसीको सूत्र हो।
जसरी एक कप चियाले शरीरलाई ताजगी दिन्छ, त्यस्तै जीवनमा साना कुराहरूले पनि सकारात्मक ऊर्जा दिन्छन्। हामीले ती कुराहरूलाई मनन गर्न सक्नुपर्छ।
जिम्मेवारी र स्वतन्त्रताको दोधार
हरेक मान्छेले स्वतन्त्रता चाहन्छ, तर जिम्मेवारीले उसलाई थिचिरहेको हुन्छ। जीवनभर स्वतन्त्र हुन सक्ने मानिस कोही छैन। समाज, परिवार, सम्बन्ध, र कर्तव्यले हामीलाई एउटा निश्चित दायरामा बाँधेको हुन्छ।
तर, यसको मतलब हामीले रमाउने अवसर गुमाउनुपर्छ भन्ने होइन। आफ्नो जिम्मेवारी पूरा गर्दै पनि रमाउन सकिन्छ। हामीले आफैंलाई सानो-सानो कुरामा खुशी हुन दिनुपर्छ।
मेरा लागि जीवन संघर्षले भरिएको छ, तर म यसलाई स्वीकार गर्छु। मैले सिकेको छु कि जिम्मेवारी निभाउँदै पनि जीवन रमाइलो बनाउन सकिन्छ। जबसम्म आत्मसन्तोष रहन्छ, तबसम्म जीवनमा कुनै कुरा कठिन लाग्दैन।
जीवनका २ दशक: अनुभवको खजाना
जीवनका २० वर्ष बितिसके। हरेक दिन एक नयाँ पाठ थियो।
बाल्यकालको निर्दोषिता —त्यसबेला साना कुरामा रमाउने बानी थियो।
किशोरावस्थाको उतार-चढ़ाव —रमाइलो पनि भयो, संघर्ष पनि भयो।
युवावस्थाको जिम्मेवारी—अब जीवनको वास्तविकता बुझेको छु।
यी २० वर्षहरूले मलाई धेरै कुरा सिकाए। मलाई अरूलाई दोष दिने बानी छैन, बरु कृतज्ञ छु ती व्यक्तिहरूप्रति, जसले मलाई जीवनको वास्तविकता देखाए। केही सम्बन्धहरू टुटे, केही सपना अधुरा रहे, तर ती सबै अनुभवहरूले मलाई अझ परिपक्व बनाइदिए।
जीवन हार्ने र जित्ने खेल हो। धेरै पटक मैले आफैंलाई हराएँ, धेरै पटक आफैंलाई उठाएँ। अब चाहिँ मन छ—आउने २० वर्षहरूमा आफूलाई फिर्ता ल्याउन।
के भयो त? जीवन जिउन सिक्नुपर्छ
के भयो त, जे पाउनुपर्ने थियो, त्यो पाइए के भयो त, रमाउने उमेरमा हाँस्न पाइएन।
के भयो त, रहरहरू मार्नुपर्यो के नै भयो त, निद्रा मारे।
यी सबै अनुभवहरूले मलाई बलियो बनाएका छन्। हरेक दुःखले नयाँ पाठ सिकाएको छ। म आफैंलाई सान्त्वना दिन्छु—जीवन सधैं यस्तै रहँदैन। यदि आजको दिन कठिन छ भने, भोलि पक्कै उज्यालो हुनेछ।
भविष्यप्रति आशावादी दृष्टिकोण
जीवनमा धेरै कुराहरू गुमे, तर आशा गुमाएको छैन।
-सपना देख्न छोडेको छैन।
-नयाँ सुरुवात गर्न डराउँदिन।
-आफ्नो बाटो आफैं बनाउनेछु।
भविष्यप्रति सकारात्मक रहनु नै जीवनको सही दृष्टिकोण हो। हामीलाई हरेक दिन नयाँ अवसरहरू दिन्छ, नयाँ सम्भावनाहरू दिन्छ।
निष्कर्ष: जीवनलाई बुझ्ने यात्रा
जीवन भनेको निरन्तर परिवर्तनको यात्रा हो। हिजो जे भयो, त्यसलाई सम्झेर रुने होइन, त्यहाँबाट सिकेर अगाडि बढ्नु हो।
मनमा बहहरू छन्, अनुभवका भार छन्, तर यी सबै अनुभवहरूले मलाई परिपक्व बनाएका छन्। जीवन कहिल्यै सरल हुँदैन, तर हामीले त्यसलाई स्वीकार गर्नुपर्छ। कोही के सोच्ला भन्ने चिन्ता त्यागेर, आफूलाई स्वीकार गर्नुपर्छ।
"सपना पूरा भएनन् भने पनि सपना देख्न छोड्नु हुँदैन। किनकि, जिन्दगी हरेक दिन नयाँ सम्भावनाहरू बोकेर आउँछ।"
